با سلام خدمت دوستان
هم اکنون ساعت 1و 25 دقیقه بامداد یکشنبه 13 مرداد 1392 مصادف با 26 ماه مبارک رمضان سال 1434 قمری است.
امیدوارم آنچه در این تاپیک مرقوم می نمایم مرضی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و مقام معظم رهبری مدظله العالی باشد و حق کسی را با این نوشتار ضایع ننمایم. قبلا از اینکه در این نوشتار نثر معیار را شاید رعایت ننمایم، عذرخواهی می نمایم، چرا که قصد دارم عنان قلمم در تایپ این سطور را به دستم بدهم تا ذهنم هر آنگونه که خواست با هدایت رب اعلایم، با دغدغه ای که همه دوستان در چند سال اخیر در جقیر نسبت به طلاب خصوصا طلاب عزیز کرمان دیده اند, هر آنچه خواست در این تاپیک بنگارد. باز هم می گویم باشد که مرضی مولا و آقای مظلوم همه ما قرار گیرد.
نمی دانم از کجا شروع کنم؛ از بار مسئولیتی که بر دوش تک تک طلاب در هدایتگری ایتام آل محمد آن هم در عصر غیبت مولاست و گاهی بسیاری از ما آن را فراموش نموده و به کار خود همچون مردم مشغولیم بگویم ؛
یا از اینکه ما همچون رسول بایستی رابطه احساسی و عاطفی خود را نسبت به تک تک انسان های اطرافمان و همچنین مومنان که باید بر اساس آیه 128 سوره توبه شکل بگیرد و مصداقی از آیه" لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيم" باشیم و متاسفانه نیستیم و هر روز در کنار ما افراد زیادی دچار غوایت شیطان شده و هدف خود را گم می کنند و سر از بیراهه هایی که نفس و شیطان و دنیا و مردم برای آنان ساخته اند، در می آورند و برخی از ما نیز ککمان نمی گزد و مشغول دنیا و زن و خانه و ماشین و ... خودمان هستیم و شدیم عین بقیه مردم و یا حتی بدتر از آنها در مسابقه دنیای ثروت و قدرت مشغول هستیم، بگویم
یا از مسئولیتی که