پیشنهاد مشروب و تریاک به حاج حسین انصاریان
کد خبر: ۳۳۶۷۵۵تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۶:۴۵
«جوان با قیافه‌ای جدی و گفتاری محکم بدون اینکه لباس ما دو نفر را که لباس پیامبر (ص) است لحاظ کند، گفت: مشروب ناب خارجی در یخچال حاضر دارم و تریاک خالص افغانی در بساطم موجود است ...»
 
به گزارش رسا، حجت‌الاسلام و المسلمین حسین انصاریان در کتاب «معاشرت» که از تالیفات اوست به بیان خاطره‌ای پرداخته‌ است که در پی می‌آید:
 
«از طرف یکی از دوستان که در عشق به امام زمان (عج) زبان‌زد اهل ایمان در نیشابور است و با شنیدن نام آن حضرت و یاد آن یادگار انبیاء و امامان (علیهم‌السلام) چون باران بهار از دیده اشک می‌بارد، در دهه دوم ماه ذی‌حجه به مناسبت عید ولایت جهت تبلیغ دعوت شدم.
 
چند شبی از مجلس نورانی تبلیغ گذشته بود که یکی از دوستان روحانی‌ام که در مشهد زندگی می‌کند به دیدنم آمد و به تقاضای من بنا شد تا آخرین شب اقامتم در نیشابور نزد من باشد.
 
در آن زمان مشغول نوشتن تفسیر صحیفه سجادیه امام زین‌العابدین (ع) بودم. روزی هنگام عصر دوست روحانی‌ام

حلال آشکار است و حرام آشکار است و در میان این دو اموری

 

 

سرویس خبرنگاران افتخاری لباب

دوستان می توانید خبرنگار افتخاری ما شوید.

ویژه نامه روز خبرنگار را در انجمن ببینید.

از شاگردان امامان علیهم السلام یاد بگیریم دوستان

مناظره ی فضل بن حسن شیعی با ابوحنیفه

15 توصیه میرزا اسماعیل دولابی را برای زندگی مومنانه
 
1.      هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.
 
2.      زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.
 
3.      اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی

با سلام خدمت دوستان

هم اکنون ساعت 1و 25 دقیقه بامداد یکشنبه 13 مرداد 1392 مصادف با 26 ماه مبارک رمضان سال 1434 قمری است.

 

امیدوارم آنچه در این تاپیک مرقوم می نمایم مرضی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و مقام معظم رهبری مدظله العالی باشد و حق کسی را با این نوشتار ضایع ننمایم. قبلا از اینکه در این نوشتار نثر معیار را شاید رعایت ننمایم، عذرخواهی می نمایم، چرا که قصد دارم عنان قلمم در تایپ این سطور را به دستم بدهم تا ذهنم هر آنگونه که خواست با هدایت رب اعلایم، با دغدغه ای که همه دوستان در چند سال اخیر در جقیر نسبت به طلاب خصوصا طلاب عزیز کرمان دیده اند, هر آنچه خواست در این تاپیک بنگارد. باز هم می گویم باشد که مرضی مولا و آقای مظلوم همه ما قرار گیرد.

نمی دانم از کجا شروع کنم؛ از بار مسئولیتی که بر دوش تک تک طلاب در هدایتگری ایتام آل محمد آن هم در عصر غیبت مولاست و گاهی بسیاری از ما آن را فراموش نموده و به کار خود همچون مردم مشغولیم بگویم ؛

یا از اینکه ما همچون رسول بایستی رابطه احساسی و عاطفی خود را نسبت به تک تک انسان های اطرافمان و همچنین مومنان که باید بر اساس آیه 128 سوره توبه شکل بگیرد و مصداقی از آیه" لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيم" باشیم و متاسفانه نیستیم و هر روز در کنار ما افراد زیادی دچار غوایت شیطان شده و هدف خود را گم می کنند و سر از بیراهه هایی که نفس و شیطان و دنیا و مردم برای آنان ساخته اند، در می آورند و برخی از ما نیز ککمان نمی گزد و مشغول دنیا و زن و خانه و ماشین و ... خودمان هستیم و شدیم عین بقیه مردم و یا حتی بدتر از آنها در مسابقه دنیای ثروت و قدرت مشغول هستیم، بگویم

یا از مسئولیتی که 

 

استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما
وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان
را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟ شاگردان فکرى کردند و یکى از آن‌ها
گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم .
استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با
وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟
آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد
می‌زنیم؟ شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند امّا
پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد.
سرانجام او چنین توضیح داد:

 

بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام

دوستان زیادی از من می پرسند چرا دانشگاه را رها کرده ای و اومدی حوزه و چرا پشت به این همه نعمت هایی که بهت رو کرده کردی. آخه آدم عاقل دکتراشو ول می کنه بیاد حوزه؟ در پاسخ به این دوستان یک جواب کوتاه دارم که دوستان را به خواندن آن دعوت می کنم.

بی شک همه ما به دنبال رشد و حرکت و پیشرفت در تمامی ابعاد هستیم و تمام تلاش ما در دستیابی به کامیابی در بهترین شکل ممکن آن است. شاید بتوان ادعا کرد نخستین گام در مسیر زندگی انسان درک همین ضرورت حرکت و رشد است. این که انسان بفهمد که نباید به این وضعیت کنونی خود راضی باشد و لحظه لحظه زندگی اش رشد و پیشرفت باشد .
این اولین چیزی است که انسان باید به درک آن برسد و این امر محقق نمی شود مگر با کسب شناخت و علم در چند حوزه و گستره از وجود خود و عالم پیرامونش.

می توان از همه روزها و ماه هایی که خداوند آفریده است به بهترین صورت استفاده برد و با عبادت و بندگی هر چه بیشتر خود را به خدا نزدیک ساخت.

 

اگر خود را به خدا نزدیک ننماییم بعید نیست در دام شیطان گرفتار شویم. ماه های سه گانه رجب، شعبان و رمضان ماه هایی هستند که می توان بهتر و آسان تر خود را به خدا نزدیک ساخت و از کمند ابلیس فرار نمود و وارد دژ محکم الهی شد.

برای استفاده هرچه بیشتر از ایام باقی مانده از این سه ماه باید به فکر چاره بود .بهترین راه کار استفاده از دستورالعمل های عرفای بزرگ است .

 

عارف بزرگ حضرت آیت الله قاضی درباره استفاده هر چه بیشتر از این ایام خاص این گونه شاگردانش را سفارش می نماید:

 

«اگر بگوییم مقام تبلیغ اسلام، رساندن پیام اسلام به عموم مردم، معرفی و شناساندن اسلام به صورت یک مکتب، از مرجعیت تقلید کمتر نیست، تعجب نکنید. مقامی است در همان حد.‌» (1)

 

مقدمه

قدرت بیان و سخن گفتن از ویژگیهای انسان و شاخص امتیاز او از حیوانات است و خداوند، این نیرو را در خلقت او نهاده است. «خلق الانسان علمه البیان‌» ؛ (2) «انسان را آفرید و بیان را به او آموخت.‌»

 

خطابه، برانگیختن افراد است نسبت به انجام یک کار یا بازداشتن از یک عمل. از این رو در خطابه باید چنان سخن گفت که مخاطبین برانگیخته شوند و دارای انگیزه عمل یا ترک عمل گردند. از این روست که خطابه و فن سخنرانی یک هنر است.

انقلاب اسلامی شروع حرکتی به سمت خدا بود، از نگاه انقلاب اسلامی هدف تنها خداست، و قدرت و حکومت ابزاری برای سوق دادن مردم به سمت این هدف مقدس است. بر خلاف غرب که نگاهشان به قدرت به عنوان یک هدف است در نگاه اسلامی حکومت هرگز هدف نیست، به همین خاطر حرکت انقلابی مبتنی بر بینش اسلامی با دنیاگروی و اصالت لذت سازگار نیست، و طلبه انقلابی باید این را در عمل نشان دهد. روشن است که اگر کسانی که دم از اسلام زده و از انقلاب حمایت می‌کنند در عمل وابسته به دنیا نمود کنند علاوه بر این که سخنشان تأثیری بر دیگران نخواهد داشت شاید تأثیری منفی نیز خواهد داشت.

 

 

خداوند با فرستادن رسولان خود هدفی جز سعادتمندی و نیک بختی بندگان نداشته است . او از پدری مهربان و دلسوز برای بندگانش مهربان تر و دلسوز تر است .او خیر و صلاح بندگانش برایش بسیار مهم است . او خواهان این است که بندگانش چنان زندگی کنند که در دنیا و عقبا هرگز دچار زیان نشوند .

 

امید داشتن و امیدوار بودن لازمه زندگی است . انسان اگر به آینده ای روشن و زیبا امید نداشته باشد ، زندگی برای او سخت و غیر قابل تحمل خواهد شد.

باید به رحمت بی بدیل خداوند امید داشت . باید امیدوار باشیم که رحمت خدا هم در این سرا و هم در سرای پسین شامل حال ما خواهد شد و ما را فرا خواهد گرفت .