فقر مذهبی و فرهنگی در استان کرمان بیداد می کند!!! چه کسی پاسخ گوست؟

این فقر شدید، محصول عوامل مختلفی است و بسیاری از نهادها و اشخاص در قبال آن مسئولند؛ اما شاید بتوان یکی از مهمترین عوامل آن را، عدم حضور مؤثر عالمان و مبلغان دینی در این مناطق دانست. خلأ وجود مبلغان دینی، به جریان های فاسد این امکان را می دهد تا با برطرف کردن بخشی از فقر اقتصادی مردم، در خانه ها و به تدریج در دل های آنان نفوذ کرده و آموزه های خود را به خورد آنان بدهند.

اما در این بین، این سؤال مطرح است که دلیل عدم حضور مؤثر روحانیون و طلاب کرمانی در این مناطق چیست؟ و چگونه می توان این خلأ را رفع کرد؟

اگر چه عوامل مختلفی را در این زمینه می توان بر شمرد؛ اما بی شک یکی از مهم ترین آنها، عدم سازماندهی و عدم برخورداری حوزه های علمیه و دیگر مراکز فرهنگی از شبکه متمرکز و منسجم تبلیغی است.

بسیاری از اقدامات تبلیغی در این مناطق، به صورت فردی و خودجوش انجام می شود و به همین دلیل تأثیر قابل توجهی را به دنبال ندارد. برای رفع این نقیصه، باید مراکز تبلیغی پویا و مطابق با نیازهای روز، تأسیس شده و منابع مالی و بودجه ای مناسبی برای آن در نظر گرفته شود. سپس شبکه تبلیغی قوی، با سازمان دهی منسجم، شکل گیرد و بودجه مناسب به آن تزریق شود؛ به گونه ای که در تمامی مراحل، از تربیت مبلغ گرفته تا اعزام مبلغ و حمایت های مادی و معنوی بعد از آن، به دلیل تنگناهای مالی، کار با نقصان و سستی مواجه نشود.

این مهم در شرایط فعلی که طلاب و روحانیون جوان و با انگیزه، با مشکلات و معضلات بی شماری به خصوص در زمینه مسکن و درمان و ...، دست و پنجه نرم کرده و شرایط سخت و طاقت فرسایی را تجربه می کنند، اهمیت صد چندان می یابد.

روزگاری برای همه این مسائل، تدبیری مناسب اندیشیده شده بود. برنامه هایی نظیر ایجاد حوزه های علمیه فعال و پرنشاط، تأسیس مراکز پژوهشی و تخصصی برای طلاب مستعد، تربیت مبلغان علوم دینی و آشنا به مسائل روز و فراهم آوردن زیر ساخت‌های مالی مانند تهیه‌ی اراضی كشاورزی و احداث باغات پسته و خرما در كرمان، راور و شهداد، كه درآمد آن وقف امور مختلف علمی و معیشتی طلاب بود، در همین راستا در نظر گرفته شده بود.

بله! سخن از مدرسه علمیه کرمانی ها است. مدرسه ای که در سال های ابتدایی تأسیس، مهد علم و تقوا و سنگر مبارزان راه حق بود و شور و نشاط علمی و انقلابی در آن موج می زد.

سخن از املاک و اموال میلیاردی است که جهت حمایت از امر تحصیل، تدریس، پژوهش و تبلیغ فضلا، اساتید و طلاب کرمانی در نظر گرفته شده بود؛ همان گونه که در وقفنامه مربوط به آن، آمده است: «درآمد و منافع املاک موقوفه باید به مصرف مدارس علمیه کرمانیها در قم و کرمان، و به مصرف طلاب درس خوان و متدین و به مصرف حق التدریس و محققان همین مدارس و به مصرف ایجاد پایگاههای تبلیغاتی در داخل و خارج کشور و یا هرجا که لازم باشد و هر اندازه که لازم باشد، برسد.»

تأسیس این پایگاه دینی و توجه همه جانبه به ابعاد مختلف اداره آن، آینده ای روشن برای روحانیت کرمان و تحول اساسی در فرهنگ دینی استان را نوید می داد؛ اما متأسفانه به دلیل برخی حاشیه ها، حرکت روبه رشد آن متوقف گردید؛ به گونه ای که امروز بعد از 25 سال، روزگاری را می گذراند که در تصاویر زیر شاهد آن هستید:

مدرسه کرمانیها واقع در پشت بازار کوچه سید اسماعیل

بی شک این وضعیت، محصول بی توجهی و بی تدبیری مسئولان معزول مدرسه کرمانی ها و سندی روشن بر خیانت آنان نسبت به طلاب و روحانیون کرمانی و فرهنگ دینی استان است.

25 سال قبل، وقتی که آقای مجید انصاری و محمد جواد كشمیری، اداره این مدرسه و املاک و اموال متعلق به آن را بر عهده گرفتند، انتظار این بود که به دور از سیاست بازی های باندی و جناحی، به رشد و بالندگی بیش از پیش این پایگاه دینی بیاندیشند و گام‌های بعدی این حرکت مبارک را تكمیل كنند؛ اما متأسفانه انگار در نظر آقایان، چیزی که بیش از رشد و تربیت طلاب و سربازان امام زمان «عج» اهمیت داشت، بازی های سیاسی و جناحی بود و مدرسه ای که در زمره مدارس نمونه قم به شمار می رفت، امروز به مخروبه ای تبدیل گشته و دیگر اثری از نشاط علمی و شور انقلابی در آن به چشم نمی خورد. با کمال تأسف و تأثر باید گفت: ما قصد، لم یقع و ما یقع، لم یقصد «نه از تاك نشان است نه از تاك نشان».

آیا طلاب و فضلای کرمانی حقّ ندارند نسبت به وضعیت نابسامان آموزشی و اخلاقی مدرسه کرمانی ها و پایمال شدن املاک موقوفه، که می بایست صرف پیشرفت مدراس علمیه کرمانی ها و بهبود وضعیت فرهنگی و معیشتی طلاب کرمانی شود، با صدای بلند اعتراض کنند و خائنان را مورد سؤال و بازخواست قرار دهند؟

مقام معظم رهبری «ادام الله ظله العالی» به خوبی تکلیف طلاب کرمان را در این زمینه مشخص کرده اند:

چندی پیش گفتم: «همه امر به معروف و نهی از منكر كنند» الان هم عرض می كنم، نهی از منكر كنید، این، واجب است، این مسئولیت شرعی شماست، امروز مسئولیت انقلابی شما هم هست ...

به من نامه می نویسند و بعضی هم تلفن می كنند، می گویند: «ما نهی از منكر می كنیم؛ اما مامورین رسمی، طرف ما را نمی گیرند، طرف مقابل را می گیرند!» من عرض می كنم كه مامورین رسمی – چه مامورین انتظامی و چه مامورین قضایی - حق ندارند از مجرم دفاع كنند. باید از آمر به معروف و ناهی از منكر شرعی دفاع كنند. همه دستگاه حكومت ما باید از آمر به معروف و ناهی از منكر دفاع كند، این وظیفه است، اگر كسی نماز بخواند و كس دیگری به نمازگزار حمله كند، دستگاهها از كدام یك باید دفاع كنند؟ از نمازگزاران یا آن كسی كه سجاده را از زیر پای نمازگزاران می كشد؟ امر به معروف و نهی از منكر نیز همین طور است، مگر مأمورین و مسئولین ما می توانند آمر به معروف و ناهی از منكر را با دیگران مساوی قرار دهند، چه رسد به اینكه نقطه مقابل او را تایید كنند؟ « بیانات مقام عظمای ولایت در دیدار فرماندهان گردانها، دسته های عاشورای نیروی مقاومت بسیج در مورخه 71/4/22»

***************************