كتاب خدا با آن مي بينيد و با آن سخن مي گوئيد و با آن مي شنويد و بعض آن به بعض ديگر سخن مي گويد و بعض آن بر بعضي شاهد مي شود، در باره ي خدا سخن مختلف (متناقض – ضد يكديگر) ندارد و صاحبش را در جهت خلاف خدا قرار نمي دهد.
« قد جاءكم بصائر من ربّكم فمن ابصر فلنفسه و من عمي فعليها »
(انعام 104)
يقيناً بصيرت هايي از پروردگارتان شما را آمده پس هر كه بينا باشد پس بينائيش به نفع اوست و هر كه كور باشد پس بر ضرر خودش مي باشد.
« و نزّلنا عليك الكتاب تبياناً لكلّ شئ ٍ و هديً و رحمةً و بشري للمسلمين »
(نحل 89)
و بر تو كتاب را نازل كرديم در حاليكه بيانگر هر چيزي است و هدايتي و رحمتي و مژده اي است براي مسلمانان (يا آنان كه به مقام تسليم رسيده اند)
شرح سخن :
قرآن بصيرت ماست هم چشم دنيابين است و هم چشم عقبي بين. هم هدايت در جهت اصلاح امر معاش براساس توحيد، عدل، رحمت و علم الهي است و هم ارشاد به راهي كه ما را به سعادت در عالم برزخ و قيامت مي رساند و هم دو چشم چشمه اي سيّال، پيوسته و روان كه تماشاگر توحيد در همه ي عوالم وجود است. به انسان اين قرآن نگاهي عطا مي كند كه آن زمان كه در سايه ي معلم حقيقي قرآن به آموزه هاي آن مي رسد چنين اشياء را مي بيند :
« ما رأيت شيئاً الاّ و رأيت الله قبله و بعده و معه » هيچ چيز را نديدم مگر اينكه و خدا را قبل از آن و بعد از آن و همراه با آن ديدم.
پس هر كه بينا شود و بداند كه اين كتاب من عند الله تبارك و تعالي است با اين چشم به قرآن بنگرد اين عمل و نگاه به سود او تمام شود زيرا ديگر نه شكّي در اصل قرآن دارد و نه در تك تك آيات. پس كوشش در جهت فهم قرآن و ادراك مقاصد اين كتاب بزرگ مي شود و اين كوشش و جهاد ادامه دارد تا به جائيكه اين نور در وجودش تحقّق پيدا مي كند.
« بل هو آياتٌ بيّناتٌ في صدور الّذين اوتو العلم » (عنكبوت 89)
بلكه آن نشانه هايي آشكار و روشنگر در سينه هاي كساني است كه به آنها علم داده شده.
براستي راه روشن و لاكن احتياج به سعي بليغ دارد.
« والّذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا » ( )
و كساني كه در راه ما جهاد نمودند هر آينه ما راه هايمان را به آنها نشان مي دهيم.
و بسي واضح است كه اين كوشش بي دريغ خالصانه به انتها نمي رسد مگر آنگاه كه مولا يا نوري ديگر از انوار پاك دستش را بگيرد و به او بگويد :
« كلام الله تبصرون به ....... »
يعني همين كلام زيبا ، يعني با اين كلام پرده كنار رود و به او آنچه كه بايد عطا شود، عطا شود.
آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند باشد كه گوشه چشمي به ما كنند
به نقل از سایت بشری
و بر تو كتاب را نازل كرديم در حاليكه بيانگر هر چيزي است و هدايتي و رحمتي و مژده اي است براي مسلمانان (يا آنان كه به مقام تسليم رسيده اند)
شرح سخن :
قرآن بصيرت ماست هم چشم دنيابين است و هم چشم عقبي بين. هم هدايت در جهت اصلاح امر معاش براساس توحيد، عدل، رحمت و علم الهي است و هم ارشاد به راهي كه ما را به سعادت در عالم برزخ و قيامت مي رساند و هم دو چشم چشمه اي سيّال، پيوسته و روان كه تماشاگر توحيد در همه ي عوالم وجود است. به انسان اين قرآن نگاهي عطا مي كند كه آن زمان كه در سايه ي معلم حقيقي قرآن به آموزه هاي آن مي رسد چنين اشياء را مي بيند :
« ما رأيت شيئاً الاّ و رأيت الله قبله و بعده و معه » هيچ چيز را نديدم مگر اينكه و خدا را قبل از آن و بعد از آن و همراه با آن ديدم.
پس هر كه بينا شود و بداند كه اين كتاب من عند الله تبارك و تعالي است با اين چشم به قرآن بنگرد اين عمل و نگاه به سود او تمام شود زيرا ديگر نه شكّي در اصل قرآن دارد و نه در تك تك آيات. پس كوشش در جهت فهم قرآن و ادراك مقاصد اين كتاب بزرگ مي شود و اين كوشش و جهاد ادامه دارد تا به جائيكه اين نور در وجودش تحقّق پيدا مي كند.
« بل هو آياتٌ بيّناتٌ في صدور الّذين اوتو العلم » (عنكبوت 89)
بلكه آن نشانه هايي آشكار و روشنگر در سينه هاي كساني است كه به آنها علم داده شده.
براستي راه روشن و لاكن احتياج به سعي بليغ دارد.
« والّذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا » ( )
و كساني كه در راه ما جهاد نمودند هر آينه ما راه هايمان را به آنها نشان مي دهيم.
و بسي واضح است كه اين كوشش بي دريغ خالصانه به انتها نمي رسد مگر آنگاه كه مولا يا نوري ديگر از انوار پاك دستش را بگيرد و به او بگويد :
« كلام الله تبصرون به ....... »
يعني همين كلام زيبا ، يعني با اين كلام پرده كنار رود و به او آنچه كه بايد عطا شود، عطا شود.
آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند باشد كه گوشه چشمي به ما كنند
به نقل از سایت بشری