3دلیل محکم بر بطلان \همانا آن سخنی است که قیچی می کند (سخن نهائی است که به نزاع بشر خاتمه می دهد) و آن یاوه و بیخود نیست.
« و قالوا سمعنا و اطعنا غفرانک »
و گفتند شنیدیم و اطاعت کردیم راه آمرزشت.
شرح سخن:
بشر بجایی می تواند برسد که قرآن مردمک چشمش شود و به آن ببیند که اگر
اینگونه شود اشیاء را آنگونه که هست خواهد دید و این دعای پیغمبر در حقش
تجلّی خواهد کرد : « الهی ارنی الاشیاء کما هی » خدایا اشیاء را به من نشان
ده اینگونه که هستند. آنگونه که بی بی زینب کبری دید ، مگر در پاسخ
عبیدالله زیاد که عرضه داشت « کیف رأیت فعل الله باهل بیتک » (فعل خدا را
با اهل بیتت چگونه دیدی ؟) نفرمود: « ما رأیت الاّ جمیلاً » جز زیبائی
ندیدم.
و نیز قرآن زیبائی گویایش شود یا سخنش متن قرآن شود مثل بی بی فضه که گویا در مدّت حداقل بیست سال بغیر از قرآن سخن نمی گفت.
و یا قرآن محیط بر عقلش شود و ادراکش فقط قرآنی و لذا گفتارش براساس میزان قرآن. یک صورتش به این است که تمامی مفردات کلماتش الفاظ قرآن و نظم ترکیبی جملات و یا یک حکایت و مطلب باز مطابق با قرآن. به خطب و حکایات اولیاء خدا بنگر! غیر از این نخواهی دید. و صورت دیگرش تقارب الفاظ با الفاظ قرآن و لکن معانی سَمت و سوی قرآنی پیدا می کند و اینچنین اشخاصند که هیچ ظلمی در کلامشان دیده نمی شود برای اینکه ما به این مرتبت برسیم باید :
الف) دقت در واجبات و محرّمات قرآن و به آن ملتزم باشیم.
ب) با حوصله و دقت قرآن بخوانیم.
ج) اخلاص داشته باشیم.
د) با دقت در کلام معصومین به ریشه یابی کلماتشان در قرآن بپردازیم.
چون کلمات اولیاء الله ریشه در قرآن دارد و تفسیر بر کتاب محکم اوست.
ه) باور کنیم که علم امروز با همه پیشرفتش چیزی نمی داند. « و ما اوتیتم من العلم الاّ قلیلاً » شما داده نشده اید از علم جز اندک آن (به شما جز اندک از علم داده نشده) و آنچه را که هم به شکل تجربی می بینید فقط یک روی سکه است و روی دیگر سکّه را نمی بینید و آن نحوه ی پیوند اشیاء با حضرت باری جلّ اسمه است و اینکه وراء این اسباب مادّی اسباب دیگری در کار است. فی المثل همین کم شدن نزولات آسمانی و خشکسالی علم تجربی برایش عواملی ذکر می کند و آنها نیز در جای خودش درست و قرآن هم می گوید:
«ظهر الفساد فی البرّ و البحر بما کسبت ایدی النّاس لیذیقهم بعض الّذی عملوا»
فساد در خشکی و دریا آشکار گردید (و یا غالب شد) به سبب اعمالی که خود مردم انجام داده اند تا بعض آنکه عمل کرده اند به آنان بچشاند.
که در یک کلمه تعادل زیست محیطی و گلخانه ای زمین به واسطه اعمال مردم بهم خورده حتی بسیاری از زلزله های ویرانگر ناشی از آزمایش های اتمی زیرزمینی بشر و ایجاد گسلهای تازه و یا فعال نمودن گسلهای قدیمی.
و همه این امور ریشه در جای دیگری هم دارد و آن بی تقوایی.
بی تقوایی در امور فوق الذّکر یعنی بی تقوایی در حفظ طبیعت ، رعایت نکردن این فرمان حضرت حقّ :
« و لا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها » و در زمین بعد از اصلاحش فساد راه نیندازید.
و بی تقوایی در رعایت حلال و حرام خدا :
« و لو انّ اهل القری آمنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم برکاتٍ من السّماء و الارض »
و اگر اهل آبادیها و مجتمع های مسکونی ایمان می آوردند و تقوای الهی را رعایت می کردند هر آینه بر آنها برکات را از آسمان و زمین می گشودیم.
و اگر از مسیر بحث خارج نمی شدیم در این زمینه بسط کلام به حول و قوّه ی الهی می داشتیم.
و) و بخصوص با چشم قرآنی به قضایای زندگی شخصی خودمان بپردازیم و علل زیروبم های آن را از قرآن کریم استخراج کنیم و باز فی المثل هر بیماری جسمی سبب ویژه ی خودش را دارد و لاکن آیا می دانیم که بعض دردها ریشه در بعض کارهای خلاف شرع دارد.
آیا هرگز به این آیه ی قرآن فکر نموده ایم :
« انّ الّذین یحبّون ان تشیع الفاحشة فی الّذین امنوا لهم عذابٌ الیمٌ فی الدّنیا و الاخرة » (سوره نور)
همانا کسانیکه دوست می دارند که فاحشه در باره ی مؤمنین رواج پیدا کند ( و یا مؤمنی به امر زشتی شهرت پیدا کند و آبرویش ریخته شود) برای آنهاست عذابی دردناک در دنیا و آخرت.
و آیا به تأثیر گناهان جمعی فکر نموده ایم براستی وقتی که محیطی اعمّ از خانواده ، شرکت ، اداره ی دولتی ، روستا، شهر و مملکت به گناه یا گناهانی آلوده می شود چه پیش می آید :
« کانوا لا یتناهون عن منکرٍ فعلوه » بنی اسرائیل یکدیگر را از مُنکر، گناهی که انجام می دادند نهی نمی کردند.
نتیجه : « ان سخط الله علیهم » خشم خدا بر آنان باد.
آیا در محیط کاری اگر بنای افراد شاغل در آن محیط بر دروغگویی با یکدیگر و دروغ به ارباب رجوع باشد چه چیزی می توان انتظار داشت جز ورود در مرحله جدیدی از نفاق :
« فاعقبهم نفاقاً فی قلوبهم الی یوم یلقونه بما اخلفو الله ما وعدوه و بما کانوا یکذبون » (توبه ) پس خدای بزرگ به دنبال کارشان نفاق در دلهایشان ایجاد نمود (که آن نفاق) تا روزی که خدا را ملاقات کنند ادامه دارد به سبب اینکه پیوسته در وعده ای که به خدا می دادند خلاف آن عمل می کردند و چون پیوسته دروغ می گفتند.
ز) دعا و ابتهال پیوسته بسوی حضرت باری جلّ و علا و توسّل به اولیاء خدا صلوات الله علیهم اجمعین که نزد خدا برایمان شفیع شوند و به ما ، به اذن الله کتاب و حکمت تعلیم دهند.
ح) بندگان خدا را خوشحال کنیم. به دیگران در مسیر رضای خدا محبت بورزیم که آن باعث بر بازشدن دریچه های غیب و نزول رحمت و برکات الهی می شود و در نتیجه معرفتمان را به کلام خدا بیشتر می کند.
ط) و اگر خدا ما را مخالطت با اولیائش نصیب کند نورٌ علی نور شود. آنهائی که سخنشان قرآنی و حرکاتشان قرآنی و نگاهشان قرآنی. خصوصاً خدا کند آن روزی اصلی که اصل در همه ی اینهاست نصیبمان شود و آن مؤانست با حضرت مهدی (ع) که :
کمال همنشین در من اثر کرد و گرنه من همان گِل بودم که هستم
و یا قرآن محیط بر عقلش شود و ادراکش فقط قرآنی و لذا گفتارش براساس میزان قرآن. یک صورتش به این است که تمامی مفردات کلماتش الفاظ قرآن و نظم ترکیبی جملات و یا یک حکایت و مطلب باز مطابق با قرآن. به خطب و حکایات اولیاء خدا بنگر! غیر از این نخواهی دید. و صورت دیگرش تقارب الفاظ با الفاظ قرآن و لکن معانی سَمت و سوی قرآنی پیدا می کند و اینچنین اشخاصند که هیچ ظلمی در کلامشان دیده نمی شود برای اینکه ما به این مرتبت برسیم باید :
الف) دقت در واجبات و محرّمات قرآن و به آن ملتزم باشیم.
ب) با حوصله و دقت قرآن بخوانیم.
ج) اخلاص داشته باشیم.
د) با دقت در کلام معصومین به ریشه یابی کلماتشان در قرآن بپردازیم.
چون کلمات اولیاء الله ریشه در قرآن دارد و تفسیر بر کتاب محکم اوست.
ه) باور کنیم که علم امروز با همه پیشرفتش چیزی نمی داند. « و ما اوتیتم من العلم الاّ قلیلاً » شما داده نشده اید از علم جز اندک آن (به شما جز اندک از علم داده نشده) و آنچه را که هم به شکل تجربی می بینید فقط یک روی سکه است و روی دیگر سکّه را نمی بینید و آن نحوه ی پیوند اشیاء با حضرت باری جلّ اسمه است و اینکه وراء این اسباب مادّی اسباب دیگری در کار است. فی المثل همین کم شدن نزولات آسمانی و خشکسالی علم تجربی برایش عواملی ذکر می کند و آنها نیز در جای خودش درست و قرآن هم می گوید:
«ظهر الفساد فی البرّ و البحر بما کسبت ایدی النّاس لیذیقهم بعض الّذی عملوا»
فساد در خشکی و دریا آشکار گردید (و یا غالب شد) به سبب اعمالی که خود مردم انجام داده اند تا بعض آنکه عمل کرده اند به آنان بچشاند.
که در یک کلمه تعادل زیست محیطی و گلخانه ای زمین به واسطه اعمال مردم بهم خورده حتی بسیاری از زلزله های ویرانگر ناشی از آزمایش های اتمی زیرزمینی بشر و ایجاد گسلهای تازه و یا فعال نمودن گسلهای قدیمی.
و همه این امور ریشه در جای دیگری هم دارد و آن بی تقوایی.
بی تقوایی در امور فوق الذّکر یعنی بی تقوایی در حفظ طبیعت ، رعایت نکردن این فرمان حضرت حقّ :
« و لا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها » و در زمین بعد از اصلاحش فساد راه نیندازید.
و بی تقوایی در رعایت حلال و حرام خدا :
« و لو انّ اهل القری آمنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم برکاتٍ من السّماء و الارض »
و اگر اهل آبادیها و مجتمع های مسکونی ایمان می آوردند و تقوای الهی را رعایت می کردند هر آینه بر آنها برکات را از آسمان و زمین می گشودیم.
و اگر از مسیر بحث خارج نمی شدیم در این زمینه بسط کلام به حول و قوّه ی الهی می داشتیم.
و) و بخصوص با چشم قرآنی به قضایای زندگی شخصی خودمان بپردازیم و علل زیروبم های آن را از قرآن کریم استخراج کنیم و باز فی المثل هر بیماری جسمی سبب ویژه ی خودش را دارد و لاکن آیا می دانیم که بعض دردها ریشه در بعض کارهای خلاف شرع دارد.
آیا هرگز به این آیه ی قرآن فکر نموده ایم :
« انّ الّذین یحبّون ان تشیع الفاحشة فی الّذین امنوا لهم عذابٌ الیمٌ فی الدّنیا و الاخرة » (سوره نور)
همانا کسانیکه دوست می دارند که فاحشه در باره ی مؤمنین رواج پیدا کند ( و یا مؤمنی به امر زشتی شهرت پیدا کند و آبرویش ریخته شود) برای آنهاست عذابی دردناک در دنیا و آخرت.
و آیا به تأثیر گناهان جمعی فکر نموده ایم براستی وقتی که محیطی اعمّ از خانواده ، شرکت ، اداره ی دولتی ، روستا، شهر و مملکت به گناه یا گناهانی آلوده می شود چه پیش می آید :
« کانوا لا یتناهون عن منکرٍ فعلوه » بنی اسرائیل یکدیگر را از مُنکر، گناهی که انجام می دادند نهی نمی کردند.
نتیجه : « ان سخط الله علیهم » خشم خدا بر آنان باد.
آیا در محیط کاری اگر بنای افراد شاغل در آن محیط بر دروغگویی با یکدیگر و دروغ به ارباب رجوع باشد چه چیزی می توان انتظار داشت جز ورود در مرحله جدیدی از نفاق :
« فاعقبهم نفاقاً فی قلوبهم الی یوم یلقونه بما اخلفو الله ما وعدوه و بما کانوا یکذبون » (توبه ) پس خدای بزرگ به دنبال کارشان نفاق در دلهایشان ایجاد نمود (که آن نفاق) تا روزی که خدا را ملاقات کنند ادامه دارد به سبب اینکه پیوسته در وعده ای که به خدا می دادند خلاف آن عمل می کردند و چون پیوسته دروغ می گفتند.
ز) دعا و ابتهال پیوسته بسوی حضرت باری جلّ و علا و توسّل به اولیاء خدا صلوات الله علیهم اجمعین که نزد خدا برایمان شفیع شوند و به ما ، به اذن الله کتاب و حکمت تعلیم دهند.
ح) بندگان خدا را خوشحال کنیم. به دیگران در مسیر رضای خدا محبت بورزیم که آن باعث بر بازشدن دریچه های غیب و نزول رحمت و برکات الهی می شود و در نتیجه معرفتمان را به کلام خدا بیشتر می کند.
ط) و اگر خدا ما را مخالطت با اولیائش نصیب کند نورٌ علی نور شود. آنهائی که سخنشان قرآنی و حرکاتشان قرآنی و نگاهشان قرآنی. خصوصاً خدا کند آن روزی اصلی که اصل در همه ی اینهاست نصیبمان شود و آن مؤانست با حضرت مهدی (ع) که :
کمال همنشین در من اثر کرد و گرنه من همان گِل بودم که هستم
الفضل ما شهد به الاعداء